cały jesteś z wiatru,

 

mały książę, usłyszałem, cały jesteś z wiatru.

nie będziesz mieć gazanii, glicynii, ani pnącej

róży, nie będziesz mieć domu i zimą do ogrodu

nie wyjdziesz nigdy boso, by liczyć neptuny -

jesteś tu przejazdem. przejeżdżasz przez serca,

śpisz w nich, przykrywasz się życiem, ale budzisz

się w podróży, bo nic co z ziemi, nie wyrasta w tobie:

dziewczyna z jasnym warkoczem, twoje dzieci,

lokaty, teściowie - wszystko w dwunastym domu,

za siódmym irtyszem czeka na ciebie tęskniąc,

ale ty, mały książę, jak już mówiłem cały jesteś

z wiatru. i tylko wiatr kochasz, głupio i na próżno